 |
| Pashto Poetry |
زه دې هـمــیـش یـمــه پـتـنـګ
جـانانه
ســتـا د ســتـم پـه وینــو رنـګ
جـانانه
که چـیرې وکـړې تـه جـلــوه د
دیــدن
ځان به قربان کړم ستا په ننګ
جانانه
زه د وریـښــمــو بسـتـرې نـه
غــواړم
مـاتـه خـپـل خـاوره ده پـالـنـګ
جانانه
پــه لاره زې او تـیـــنـد کــونـه
وهــې
لـکـه چـې څـکـلي دي تا بنګ جـانانه
کـچکـول په غاړه درپدر ګرځي
اوس
صـابر شــو تـا پسـې مـلـنـګ جـانانه
شاعر: صابر تیمور
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر